Internationale Vrouwendag

Internationale Vrouwendag voelt voor mij als een feestje waarvoor ik eigenlijk niet ben uitgenodigd. Ik persoonlijk wordt immers niet onderdrukt, mishandeld of anderszins achtergesteld. Bovendien vier ik al mijn verjaardag en moederdag, en dan krijg ik tenminste kadootjes.

Nou heb ik makkelijk praten. Ik ben geen vrouw wiens enige recht het aanrecht en enige plicht zwijgplicht is. Maar goed ook, want ik kan niet koken, nog mijn bek houden. Een echte kat in de zak voor een man die mij op de kop zou hebben getikt op een lokale bruidsmarkt. Ik heb nu al medelijden hebben met de echtgenoot die dacht mij als een troffee in huis te halen. Volgens mij heb je veel meer aan bijvoorbeeld Yvon Jaspers. Die heeft een kookboek geschreven en maakt nooit vlekken.  Bovendien is ze een stuk kleiner dan ik dus veel makkelijker in een doosje te doen als ze gaat lopen treiteren. Het zal wel een dubbelwandig karton moeten zijn want volgens mij kiert die stem van haar overal doorheen.

Maar goed, terug naar de vrouwen. Vrouwendag. Ik ben blij als ie wordt afgeschaft, want het feit dat er een dag voor je georganiseerd wordt, betekent per definitie dat je achtergesteld wordt. Er is bijvoorbeeld geen directeuren-dag, of een blanke mannendag, een wees nou eerlijk, dat zou toch ook lichtelijk overdreven zijn, of zoals mijn moeder zou zeggen: “Lieverd, iedere dag is blanke mannendag”