Met stip de bloem met de vrolijkste naam: Fluitekruid. Ze laat zich niet kweken nog verdelgen, en zodra ze er is schijnt de zon. Ik heb er nog nooit op kunnen fluiten, maar in mijn fantasie zie ik altijd gespierde mannen in berenvellen met hun knikkebollende kroost rond het vuur zitten. Musicerend op versgesneden fluitekruid. Hoge en lage tonen terwijl moeders neurien en de laatste stukken vlees van hun mammoet-botjes knabbelen. Zomer in de oertijd, dat is fluitekruid voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten