Soms zit je even in een tijds-spagaat. Zo lees ik op de Volkrant App op mijn nieuwe Iphone dat Nederland voor zijn energie nog steeds afhankelijk is van kolen. Van ouderwetse zwarte steenkolen! Ik wist niet eens dat die nog bestonden. Mijn Iphone krijgt zijn levenssap mede dankzij roet en stof. Dichter kunnen ouderwets en modern haast niet bij elkaar worden gebracht. Ze hebben elkaar nodig. De Iphone en de Kolen.
Gek toch? Ik persoonlijk dacht dat we al lang geen kolen meer gebruikten. Bij het woord kolenmijn dacht ik aan koempels op zwart-wit foto's met petjes en bedrukte gezichten, aan druilerige Britse wijken en paarden die na hun afdaling het daglicht nooit meer zien. Maar het is dus nog altijd aan de hand.
Niet in Nederland overigens hoor. Wij halen dit materiaal met grote riscio's voor de volkgezondheid natuurlijk niet uit onze smetteloze cultuur. Het zijn speciale kolen uit verweggistan, bloedkolen. Kolen die worden gedolven in de meest brute omstandigheden. Rond mijnen waar kinder prostitutie welig tiert, hele dorpen moeten ontruimd worden wegens luchtvervuiling en mijnwerkers vallen als bosjes door longproblemen. Maar dat is helemaal in Zuid-Amerika he? En er is al een minister die vragen heeft gesteld. Dus in die zin doen we er alles aan om de situatie voor hunnie te verbeteren. En hoe je het ook wendt of keert, mijn Iphone moet ook eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten