Poes gaat dood

Mijn poes Mootsie gaat dood. Ze is in twee weken ineens helemaal blind geworden en nu heeft ze er niet zo'n zin meer in. Ze eet en drinkt niet meer. Ze ligt in de logeerkamer, waar het stil, koel en rustig is, te wachten tot het licht definitief uitgaat. Ik heb katten-kaviaar gekocht om haar te verleiden tot een hapje. Ze viel er gretig op aan tot ze ineens leek te beseffen: "Hee, maar zo gaat het nog veel langer duren". De champagne die ik voor haar kocht heeft ze evenwel niet kunnen weerstaan. Ze wordt volgende maand negentien. Dan heb ik haar officieel een jaar langer dan de helft van mijn leven. Ik haalde haar met mijn eerste vriendje, ze bleef tot ik vele jaren later getrouwd en moeder was. Ik wil dat ze nog minstens honderd jaar meegaat. Maar zo werkt dat niet bij katten. Die bepalen zelf wel wanneer ze oud genoeg zijn. Ik knuffel haar, ze spint, maar anders dan ze deed. Het lijkt of ze het voor mij doet.