Zoen

Mijn eerste zoen kreeg ik op mijn veertiende. Hij was supergoor. Maar dat hoort er bij geloof ik. Daarna ging het langzaam beter. Met pieken en dalen zoende ik mij via beginneling naar gevorderd. Elke zoen is anders, die voor mijn oma is breekbaar, die voor mijn lief is warm, die voor mijn kind is alles, die voor mijn cavia is harig. Maar geen enkele zoen die ik geef is controversieel, of afkeurenswaardig, of moedig. Het blaast mijn hart op van woede als ik hoor dat homo's soms hun zoenen voor zich moeten houden. Dat kan niet, dat mag niet. Kom allemaal naar de Kiss In van Erwin Olaf in Amsterdam en zoen de vijanden helemaal kapot. De zoen als wapen, het kan nooit zo bedoeld zijn. Maar nood breekt wet.