Veel mensen willen beroemd worden. Beroemd worden is, denk ik ook, hartstikke leuk. Dat zit hem alleen niet in het beroemd worden, maar in het beroemd worden.
Beroemd ZIJN lijkt me eigenlijk best zwaar. Beroemd ZIJN, ben je elke
dag. Ook als je er geen zin in hebt. Bijvoorbeeld met een kater en een
vette bek op je Croqs bij de FEBO. Bovendien zijn er hooggespannen
verwachtingen bij alles wat je doet. Je moet sterk in je schoenen staan om die druk te kunnen verdragen en veel
beroemdheden gaan er dan ook onderdoor. En dan komt ook nog eens voor
veel beroemde mensen op een gegeven moment het: "Beroemd geweest zijn"
of in elk geval "een stuk beroemDER geweest zijn". En dat is volgens mij
het ergste wat er is. Met zekerheid weten dat de het beste niet meer
moet komen, maar met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid al
geweest is.
Mijn ambitie is dus zo lang mogelijk beroemd worden.
Zo lang mogelijk genieten van die weg naar de top. De reis. Het liefste
tot het laatst jaar dat ik sterf. 1 jaartje beroemd, en nooit beroemd
geweest zijn. Dat vind ik nou een fijn idee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten