gebarsten op de grens tussen hemel en aarde
waar overvloed heerst
is bezit zonder waarde
en wordt er enkel nog ruzie gemaakt
om wat er wordt geloofd
in die wereld
staat een meisje op de grens
van eeuwig strak staan
en door de knieen zakken van liefde
wat kiest ze
in die wereld
breekt een jongen af op de plek
waar zijn hart zijn verstand net niet meer bereiken kan
daar staan ze dan bijna samen
tussen de brokstukken
van aan flarden geblazen aarde
van een ineengedoken huis
op de planeet van te veel
is geen kogel te duur
zij ziet slechts een glimp van zijn jong en pure huid
terwijl fluitend en gierend de dogma’s om haar oren vliegen
wappert haar goudgele haar langs haar lippen
hij ziet slechts een glimp van haar jong en pure huid
terwijl een gierend gebed hem dwingt te buigen
blijft zijn blik steeds op haar gericht
en iedereen beukt en slaat met vuisten op het hout
over puur en hoog en heilig
over waar je op vertrouwt
en Allah waakt over hem
en God waakt over haar
en ze balanceren met zijn tweeen
op de rand van een vulkaan
wie wankelt als eerste
en wie springt er achteraan
in een leven
dat breekt over land, en goed en geest
lijmt alleen de lief de liefde
zo is het altijd geweest
zo is het altijd geweest
zo is het altijd geweest
Geen opmerkingen:
Een reactie posten