Vanmiddag was ik even op de NDSM-werf in Amsterdam-Noord. In een atelier in een oude scheepswerf. Koud met een vuurkachel 'meegenomen uit Polen' en een zelfgebouwde bar verlicht door lampjes in plastic poppehoofdjes. Ik krijg kruidenthee in plaats van koffie en laaf me. Eigenaar Evelien de Jong woont in een woongroep dus is het voor haar niet mogelijk mijn voorgestelde Sonja Bakker dieet te volgen. Ze eet gewoon wat de biologisch vegetarische pot schaft. Ik voel een steek van jaloezie.
Als ik terugrijd naar huis, om op tijd jodekoeken en limonade op tafel te kunnen zetten voor de jongens die uit school komen vraag ik me af: "Ik ben ongeveer op de helft van mijn leven, welk leven wil ik leiden in mijn tweede helft?" Ik zou graag met dreadlocks een atelier kraken, mijn eigen groenten kweken, mijn eigen kippen slachten, verhalen en luisteren, en nooit meer mijn pinpas gebruiken. Wat in de weg staat is het feit dat ik niet handig ben. Ik kan niet timmeren, heb geen groene vingers en slachten wordt een eindeloos pijnlijk ritueel voor iedere betrokkene. Daarbij heb ik man die electriciteits-verslaafde is. Op elk denkbaar vlak.
Het enige dat ik kan is vuurtje stoken.
Het is niet veel, maar net genoeg om de droom warm te houden.
Wat een geweldig ( herkenbaar) stuk!
BeantwoordenVerwijderen